Slobeend café Nesse Noord druk bezocht

Het is vroeg in de ochtend en het moet gezegd, het weer zit mee en dat is best uitzonderlijk. Tijdens een van mijn ronden langs de boeren in de Nesse Noord en Ouderkerk Oost hoor ik veel grutto lawaai vanuit het NNN-gebied en ook bij de plas-dras van Halling zitten tureluurs, grutto’s en kieviten.
Verderop zitten een aantal slobeend mannetjes aan de rand van de waterkant. Het is een soort café, een boeren sociëteit, waar ook de meerkoeten een wormpje van de kruidenrijke bar meesnaaien. De slobeenden kwaken een beetje over het laatste nieuws. En ook de tureluurs doen nog een duit in het zakje. Het is druk aan de toog. En nadat iedereen weer is bijgepraat gaan de slobeenden weer ieder zijns weegs, terug naar de vrouwen, die braaf op de nesten zitten.

Verderop bij Marc Verdoold besluit ik even het veld in de gaan. Verdoold doet voor het eerst mee met ANLb en had vroeg in het seizoen twee nesten kievit en scholekster. Ik vind ze niet terug. Maar verderop - ik maak een korte insteek in het land - komen alarmerende grutto’s omhoog. Ook een tureluur is niet blij met mijn aanwezigheid en piept angstig boven mijn hoofd.
Het perceel ernaast is mozaïek gemaaid, met hoge en lage stukken gras, ideaal voor de weidevogels. Een mooi initiatief van deze melkveehouder.
De grutto’s hebben waarschijnlijk gebroed in het natuurgebied aan de andere kant van de Tiendweg en zijn toen met de gezinnen naar de percelen van Verdoold gegaan. Het beurt mij op. Als ik eerder was omgekeerd, waren ze niet omhoog gevlogen….En ook in de eerder gehouden BTS telling vond ik de vogels niet terug.

Bij deelnemer Vonk Noordegraaf loop ik richting plas-dras en word verwelkomd door een schol met jong. Ook een paar grutto’s laten van zich horen. Verderop bij Verkaik heb ik oordoppen nodig. Wat een weidevogel feest. Zelfs de boer is onder de indruk. Het succes stimuleert de beide broers om er werk van te maken. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk.

Dream Team
Na mijn ronde, terug op kantoor. Collega Klaas vertelt over het wisselend succes van de BTS-tellingen. We schrijven eind mei zwarte cijfers, maar de finale moet nog beginnen. Maaien, niet maaien of stukken laten staan. Marielle gaat mee op de maaimachine om te redden wat er te redden valt. Ook Arne en ik proberen her en der last minute afspraken te maken. Daarbij ook geholpen door het drone team, ons dream team!! Bij Hoogendijk zitten veel kieviten met jongen, die na het broeden met de kuikens het kortere gras hebben opgezocht. Ons waarneming wordt bevestigd door de drone analyse. Hoe leuk is dat. En dan vergeet ik onze plantendeskundige Celia die echt overal is te vinden en de botanische graslanden bewaakt.

Bij melkveehouder Verkaik vestigden zich dit seizoen veel weidevogels. Een lust voor het oog en de oren. Een ree vlucht snel weg voor de trekker. Mart Jan is samen met broer Jaco een voorbeeld van hoe wij het bij Weidehof graag zien.
Op eigen initiatief laten ze een paar koeien grazen op het perceel naast de mais. De kieviten die er broeden kunnen zo met de kuikens verkassen naar een kort begraasd stuk land. De perfecte biotoop.
Lastminute ga ik mee met Jaco op de maaimachine op zoek naar jonge grutto’s. We zien een kuiken en besluiten samen een groot stuk te laten staan. Het is teamwerk en de broers krijgen er steeds meer lol in, al kan het qua bedrijfsvoering niet uit. Dat mag duidelijk zijn…..

Er zijn meer boeren in mijn gebied die zich met de volle 100% inzetten. Zo besluit Pieter Slingerland op stukken legselbeheer het maaien uit te stellen. De betrokkenheid van de familie is groot. In het veld zien we zijn vader met kleinkind op de quad opzoek naar jonge scholeksters. Slingerland behoort net als Verkaik en Daan de Vos tot de boeren met de meeste vogels, al lijken de kuikens bij Daan de Vos niet groot te worden vanwege predatie, zo vermoeden wij. Hier moeten we echt aan de slag met wildcamera’s om de predatie te monitoren. Want het is niet alleen voor de boer, maar ook voor het vrijwilligersteam een teleurstelling dat er zo weinig vliegvlug wordt.

Gezamenlijke opgave
In vogelvlucht scheer ik over de Krimpenerwaard en vergeet vast andere melkveehouders die al dan niet in het aan mij toegewezen gebied liggen. Toch gaat het om een gezamenlijke opgave van agrariërs, vrijwilligers en Weidehof. Met z’n allen zetten we de schouders eronder, zoals directeur Oudenes altijd prachtig verwoord. En zo is het. En ja, er moet voor het onderhouden van het landschap en de zorg voor weidevogels geld bij. Aan alle kanten begint het ANLb te schuren en wordt het voor de agrariërs onhoudbaar omdat het niet meer is te vereniging met hun bedrijfsvoering. Het veel besproken verdienmodel!